وقتي که عشق از ياد آدمها رفت، وقتي کسي نبود که درس عشق بده ، وقتي خيانت همه جا پر

بشه ، وقتي ديگه کسي ندونست که خاکش، وطنش يعني چي، ميشه وضعيت کنوني ايران.

البته شايد بعضي ها(که فکر کنم 95% ايرانيها رو شامل بشه )به خودشون حق بدن که

اينجوري شدن، بگن: بس که دروغ شنيديم ،بس که ريا ديديم، شايد بگن: با هر اسمي روي

وجود ما راه رفتند، با اين کارها اسلام رو از ما گرفتند......تمام اينها درست ، يک عده اومدن

و قلب ها رو تخريب کردند و چه خوب به هدفشون رسيدند اما ،ما همونهايي هستيم که محمد

ابراهيم همت به خاطرمون رفت و رفت که بگه اگه دلت با خدا باشه، اگه خواستي نزديک خدا

بشي، اگه فقط خواستي تو خاکت چيزي جز مهر و عشق نباشه، ميتوني، ميتوني مثل من بري تا

هم خودت نزديک خدا بشي و هم راه رو براي رسيدن بقيه آماده کني.

پس رسم عشق رو از همت ياد بگيريم نه اينکه رسم نامردي رو از نامردها ياد بگيريم. خود ما

که اين همه ريا رو باور کرديم از همه بيشتر مقصريم ، مگه اين مملکت همون هايي رو نداشت

که براي آرامش من و تو خودشون رو فدا کردند.پس بي انصافي که اين چيزا رو ناديده

بگيريم.بي انصافي اين همه عشق و صداقت و گذشت و بزرگي وشجاعت رو نبينيم اما هرچي

بدي هست رو به راحتي ببينيم.

درسته که الان خيلي خيلي کم هستند اونهايي که بلدند درس عشق رو ياد بدن اما ما معلم عشق

خيلي داشتيم... چرا از اونها ياد نگيريم؟؟!!

قدرت عشق خيلي زياد، هر دشمني رو از پا در مياره، پس اگه همه محکم با قلبي که پر شده از

صداقت و عشق و گذشت وانصاف جلوي نامردها بايستيم حتي اگه بمب اتم هم به طرفمون

شليک بشه( البته قبول دارم که کاري که با ما کردند از بمب اتم هم قوي تر هست) به راحتي

پيروز ميشيم و ديگه حتي کسي جرات نفوذ به خاک و دلمون رو پيدا نمي کند.

در پناه مهر خداوند